به نام خدا

اگر خدا قبول بفرماید مدتی است که آیینهای عزاداری حضرت امام حسین را پشت سر گذاشته ایم و هر کس به فراخور وسع و معرفت خویش از این میدان بیکران بهره ها برده است.

حاجی آباد زرین هم محرم 1431 را با شکوه و معنویت خاصی به پایان برد و به گواه اکثر شاهدان جمعیت عزاداران امسال آبادی که از تمام نقاط کشور مهمان امام حسین بودند،بی نظیر و بیشتر از تمام سالها بود.

این ظرفیت از طرفی مایه مباهات و سربلندی است که حسینیه با صفای حاجی آباد زرین هر سال بیش از سال قبل میعادگاه عاشقان اهل بیت است و از نگاهی دیگر با سنگین شدن مسئولیت دست اندر کاران دستگاه حسینی لزوم بازنگری در فعالیتها و برنامه های هرساله را نمایان می سازد.در این مجال مستقیم به ضعفها و کاستیها می پردازیم باشد که با تلاش بهتر ما و نظر مهربان اباعبدالله الحسین بستری بهتری برای عزاداران و دوستدارانش فراهم گردد.

اگر بخواهیم صادق باشیم مشهودترین مشکل امسال بی نظمی بود.نمی دانم چرا با وجود جلسه ای که هرسال در آستانه ماه محرم برای سازماندهی مراسم و تقسیم کار برگزار می شود باز در شبهای پایانی همه چیز به هم می ریزد:

سیستم صوتی میدان علیرغم وجود امکانات مناسب اسفبار بود که البته با تذکرهای مکرر این مسئله در شب عاشورا مرتفع شد.شبهای قبل از آن فقط یک باند در حسینیه کار می کرد که معلوم بود نوحه خوان هم صدای خود را متوجه نمی شود چه برسد به مستمعین!افزایش صدای بلندگو هم مشکل را بیشتر می کرد چون صدا فقط ازیک گوشه به شکل مبهم می آمد.شب تاسوعا هم که بلندگو به مدت نیم ساعت قطع بود.فکر نمی کنم یک تنظیم مناسب صدا و پیشبینی چند باتری و فیوز مسئله دشواری باشد ولی چه کنیم که...

امسال به علت بی برنامگی دسته عزاداری عصرها را نداشتیم.با اینکه ساعت شروع آن هم اعلام می شد!

امسال آیین زنجیر زنی به علت نبود سر دسته ای توانا بسیار بی نظم و نا مناسب بود.بر خلاف آنچه در تمام کشور رایج است اینجا هر کس ساز خود را می زند! کثرت نوحه خوانانی که اکثرا قادر به اداره نوحه نبودند زیانبار بود.طبل بسیار نامناسب نواخته می شد و یا ریتم صحیحی نداشت یا به قدری محکم زده می شد که صدای نوحه خوان و جواب نوحه نمی رسید.نوبت دهی باری به هرجهت شده بود و متاسفانه گاهی چند نفر برای نوحه خواندن هجوم می آوردند.در تعیین زمان مراسم هم خدا را شکر همه دخیل بودند از به اصطلاح سردسته ها تا طبل زن و نوحه خوان و حتی افرادی که دور حسینیه روی تختها نشسته بودند.هرکس نظر می داد و اگر مخالفت می شد جبهه گیری و احیانا یقه گیری پیش می آمد...

امسال به علت دیر شروع شدن عزاداری صبح عاشورا و فرا رسیدن اذان ظهر،مراسم نیمه کاره ماند و مردمی که از راه های دور و نزدیک برای استفاده از فضای معنوی آمده بودند به فیض کامل نرسیدند.

هر چند امسال وضعیت و کیفیت خرج و غذای میدان بهتر از سالیان قبل بود که باید به عوامل آشپزخانه که همیشه پشت صحنه اند خسته نباشید گفت ولی باز هم در زمینه توزیع غذا و مسائل حاشیه ای دچار مشکل بودیم که از نمونه های آن به پایان نرسیدن توزیع غذای بانوان تا بعد از ساعت 3 عصر و احیانا کم آمدن غذا و کمبود و مخصوصا دیر رسیدن آب آشامیدنی سر سفره ها قابل ذکر است.ضمنا مسئله قابل توجه دیگر فقدان دسرهای ساده ای بود که می توانست به بالا بردن کیفیت سفره کمک کند.

به امید خدا در شماره بعد به راهکارهایی در حد وسع ناچیزم در این رابطه خواهم پرداخت.