به نام خدا

اگر خدا قبول بفرماید مدتی است که آیینهای عزاداری حضرت امام حسین را پشت سر گذاشته ایم و هر کس به فراخور وسع و معرفت خویش از این میدان بیکران بهره ها برده است.

حاجی آباد زرین هم محرم 1431 را با شکوه و معنویت خاصی به پایان برد و به گواه اکثر شاهدان جمعیت عزاداران امسال آبادی که از تمام نقاط کشور مهمان امام حسین بودند،بی نظیر و بیشتر از تمام سالها بود.

این ظرفیت از طرفی مایه مباهات و سربلندی است که حسینیه با صفای حاجی آباد زرین هر سال بیش از سال قبل میعادگاه عاشقان اهل بیت است و از نگاهی دیگر با سنگین شدن مسئولیت دست اندر کاران دستگاه حسینی لزوم بازنگری در فعالیتها و برنامه های هرساله را نمایان می سازد.در این مجال مستقیم به ضعفها و کاستیها می پردازیم باشد که با تلاش بهتر ما و نظر مهربان اباعبدالله الحسین بستری بهتری برای عزاداران و دوستدارانش فراهم گردد.

اگر بخواهیم صادق باشیم مشهودترین مشکل امسال بی نظمی بود.نمی دانم چرا با وجود جلسه ای که هرسال در آستانه ماه محرم برای سازماندهی مراسم و تقسیم کار برگزار می شود باز در شبهای پایانی همه چیز به هم می ریزد:

سیستم صوتی میدان علیرغم وجود امکانات مناسب اسفبار بود که البته با تذکرهای مکرر این مسئله در شب عاشورا مرتفع شد.شبهای قبل از آن فقط یک باند در حسینیه کار می کرد که معلوم بود نوحه خوان هم صدای خود را متوجه نمی شود چه برسد به مستمعین!افزایش صدای بلندگو هم مشکل را بیشتر می کرد چون صدا فقط ازیک گوشه به شکل مبهم می آمد.شب تاسوعا هم که بلندگو به مدت نیم ساعت قطع بود.فکر نمی کنم یک تنظیم مناسب صدا و پیشبینی چند باتری و فیوز مسئله دشواری باشد ولی چه کنیم که...

امسال به علت بی برنامگی دسته عزاداری عصرها را نداشتیم.با اینکه ساعت شروع آن هم اعلام می شد!

امسال آیین زنجیر زنی به علت نبود سر دسته ای توانا بسیار بی نظم و نا مناسب بود.بر خلاف آنچه در تمام کشور رایج است اینجا هر کس ساز خود را می زند! کثرت نوحه خوانانی که اکثرا قادر به اداره نوحه نبودند زیانبار بود.طبل بسیار نامناسب نواخته می شد و یا ریتم صحیحی نداشت یا به قدری محکم زده می شد که صدای نوحه خوان و جواب نوحه نمی رسید.نوبت دهی باری به هرجهت شده بود و متاسفانه گاهی چند نفر برای نوحه خواندن هجوم می آوردند.در تعیین زمان مراسم هم خدا را شکر همه دخیل بودند از به اصطلاح سردسته ها تا طبل زن و نوحه خوان و حتی افرادی که دور حسینیه روی تختها نشسته بودند.هرکس نظر می داد و اگر مخالفت می شد جبهه گیری و احیانا یقه گیری پیش می آمد...

امسال به علت دیر شروع شدن عزاداری صبح عاشورا و فرا رسیدن اذان ظهر،مراسم نیمه کاره ماند و مردمی که از راه های دور و نزدیک برای استفاده از فضای معنوی آمده بودند به فیض کامل نرسیدند.

هر چند امسال وضعیت و کیفیت خرج و غذای میدان بهتر از سالیان قبل بود که باید به عوامل آشپزخانه که همیشه پشت صحنه اند خسته نباشید گفت ولی باز هم در زمینه توزیع غذا و مسائل حاشیه ای دچار مشکل بودیم که از نمونه های آن به پایان نرسیدن توزیع غذای بانوان تا بعد از ساعت 3 عصر و احیانا کم آمدن غذا و کمبود و مخصوصا دیر رسیدن آب آشامیدنی سر سفره ها قابل ذکر است.ضمنا مسئله قابل توجه دیگر فقدان دسرهای ساده ای بود که می توانست به بالا بردن کیفیت سفره کمک کند.

به امید خدا در شماره بعد به راهکارهایی در حد وسع ناچیزم در این رابطه خواهم پرداخت.

به نام خدا

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز ایــن چه نوحه و چه عـزا و چه ماتــم است

اگر بخواهیم لحظه ای ژرف اندیشی کنیم شاید در گستره عظیم این دنیای ناشناخته ، یک آبادی کوچک،آن هم در دل کویر که تا نزدیکترین محل مسکونی به آن باید متحمل کیلومترهای طولانی باشیم،هیچ به حساب می آید.

این کهکشان راه شیری که خودش در فضا گم است منظومه ای دارد شمسی...کمی بگردیم زمین را پیدامی کنیم...پایین تر می آییم و در نیم کره شمالی ایران به چشم می آید...مرکزش استان یزد است و در منتهی الیه اردکان به حاجی آباد زرین می رسیم...و این نقطه ناچیز در هستی پیچ در پیچ یعنی هیچ...اما همیشه اینطور نیست...

همیشه نباید یکسویه نگریست.همیشه نمی شود هیچ ماند...

گاهی فرصتی پیش می آید که لبهای عطشناک کویر به دریای کبیر می رسد...از فرش به عرش...از موج به اوج...از زوال به کمال...به بینهایت اتصال یافتن فرصت رهیدن از هیچ است در پیچ ملایم شبهای محرم...

السلام علیک یا ابا عبد الله!

از کودکی که یادمان می آید یک آبادی بود و یک میدان...عزا و عروسی و ولیمه و نوروز و محرم و راهپیمایی و جشن و همایش و هر چه فکر کنی از میدان شروع می شد و به میدان ختم می شد.

بهانه ها برای سر زدن به میدان کم نیستند.این فضای ملکوتی به جز قداست حسینی متصل به اقیانوسی الهی و بزرگتر است که هر صبح و شام سرها در آن به خاک ساییده می شود که ما هنوز هم هیچیم و تویی کبریای بی همتا...میدان ما به پشتش به مسجد گرم است که اینقدر دم مسیحایی دارد وگرنه کم نیست ساختمانهای مجللی که اندکی از صفای این محوطه را ندارد.الله اکبر ظهر عاشورای ما گواهی می دهد.

نمی دانم اولین بار چه کسی اسم حسینیه حاجی آباد زرین را میدان گذاشت!ولی می دانم که از این میدان می شود گریز زد به میدانهای بزرگتر: میدان امام حسین ،میدان زندگی ،میدان کربلا...

اینجا همه هستند!پرچم حسین همه را جمع می کند،این کشتی گناهکارها را هم سوار می کند،نوح ما اخراجی ندارد،غیر خودی ندارد،در این میدان بهترین فرزندان روح الله خفته اند،ساقیان گمنام عزاداران رفت و آمد دارند،نوحه خوانان و سوگواران و خادمان اهل بیت تجلی می کنند،مردم مهربان آبادی میاندارند،صدای بال فرشتگان هم به گوش عده ای می رسد، ما هم در این میانه هستیم...عجب جامعیت اضدادی فراهم کرده ای آقا...

می خواهیم خون حسینی ما همیشه در جوش باشد نه فقط در این شبها...می خواهیم همواره دستمان در دستت باشد نه فقط در این شبها...می خواهیم هر روزمان عاشورا باشد و میدانمان کربلا...اما نه فقط این شبها...

دست مرا بگیر و مرا با خودت ببر...

در مسابقات قرآن کریم اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان اردکان،21 نفر از اعضای موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) روستای حاجی آباد زرین توانستند به جایگاههای برتر دست پیدا کنند.

حجت الاسلام محمدحسین ثقفی مدیر موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) حاجی آباد زرین با اعلام این خبر حائزان رتبه های برتر مسابقات را که عضو موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) هستند بدین شرح اعلام کرد:

در رشته حفظ کل خانمها اعظم خدایی،مریم ثقفی و طیبه ثقفی رتبه های اول تا سوم را کسب کردند.

در رشته حفظ 20 جزء خانمها فاطمه سادات خدایی،زهرا ثقفی و سحر اردکانی رتبه های اول تا سوم را به دست آوردند.

خانمها منور خدایی،طاهره سادات موسوی و فاطمه سادات خدایی نیز در رشته 10 جزء حائز رتبه های اول تا سوم شده اند.

همچنین خانمها مریم دهستانی،فاطمه فتاحیان و طاهره خدایی توانستند به مقامهای اول تا سوم رشته حفظ 5 جزء دست پیدا کنند.

در رشته حفظ 5/2 جرء قرآن کریم خانم مژگان ثقفی اول شد و خانمها فاطمه میر احمدی و ملیحه خدایی دوم و سوم شدند.

همچنین در رشته ترتیل قرآن کریم خانمها فاطمه ابراهیمیان،صغری سادات خدایی و زینب سادات خدایی اول تا سوم شدند.

خانم فهیمه ابراهیمیان در رشته قرائت رتبه اول را کسب کرد و بالاخره در رشته مفاهیم قرآن کریم خانم زهرا ثقفی دوم و خانم میرشمسی سوم شد.

لازم به ذکر است بدین ترتیب این 21 عضو برگزیده موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) حاجی آباد زرین به همراه 3 یرگزیده دیگر به مسابقات استانی راه یافتند.

یک هفته از درگذشت حجت الاسلام و المسلمین مرحوم حاج شیخ علیمحمد ثقفی می گذرد و حاجی آباد زرین یک هفته است اولین معلم علم و اخلاق و فرهنگ خود را از دست داده است.

چندین سال پیش و در ایام کودکی از پدر بزرگم پرسیدم:قدیم که مدرسه نداشتید!پس تو از کجا سواد یاد گرفتی؟او جواب داد:من و پدربزرگ دیگرت باهم پیش شیخ علیمحمد با سواد شدیم...

شیخ بیش از هشت دهه در کنار ما بود و از برکاتش استفاده می کردیم.وقتی در این دیار علم و آگاهی کمرنگ بود تنها کسی که بیرق علم و فرهنگ را گرفته بود او بود.

هرچند این اواخر بر بستر بیماری بود و جایش بین مردم خالی می نمود اما ما هرگز فراموش نمی کنیم روزها و شبهای پر رونقی که او بر منبر مناقب اهل بیت جان و دلم را به یاد خدا و اولیای خدا صفا می داد.ما هنوز روضه های صمیمی او در محرم و صفر را در یاد داریم.ما هنوز زمزمه تسبیحات اربعه او در مسجد و جماعت را فراموش نکرده ایم.ما هنوز شبهای رمضان را در محضر او به یاد داریم...

خوب یادم می آید که در این اواخر و در بستر بیماری به عیادت شیخ رفتیم.ایام شهادت امام رضا بود و نزدیک غروب...در همان حال همسزش درخواست کرد که روضه امام رضا را بخواند و او برایمان روضه خواند از غریبی امام رئوف...

امیدوارم من و دوستان و هم سن و سالهای من قدر بدانیم این مجاهدتها و تلاشهایی را که سالها او را مشغول کرده بود و ما حالا نتایج آن را حس می کنیم.او سهمی انکار ناشدنی در غنای مذهبی و فرهنگی حاجی آباد زرین دارد و ان شاء الله خدای متعال به روح او برکات و خیرات ابدیش را اعطا خواهد نمود.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد...