به نام خدا
نمیدانم،شاید خود من و امثال من هم در غربت مسجد حاجی آباد زرین شریک باشیم.واقعا تاسف می خورم وقتی شاهدم که
کمترین اقدامی برای حل مشکلات عدیده این خانه خدا انجام نمیگیرد.هرچند این روزها مسجد به خاطر ناهمواری های
آزاردهنده کف تعطیل شده است اما تضمینی نیست که اوضاع روبه راه شود.
در این چند سالی که اولویت سازندگی و صرف بودجه با حسینیه آبادی است متاسفانه باید بگویم مسجد دارد روزهای مهجوری
و غربت را سپری می کند و کسی نیست به داد در و دیوار فرسوده و بستر ناهموارش برسد.آن هم مسجد پر رونقی مثل مسجد
حاجی آباد زرین که برکات و حسناتش زبانزد است و حالا به روزی افتاده که قابل استفاده نیست و برای رفع مشکل باید تعطیل شود
و اما شمه ای از مشکلاتی که نتیجه اهمال من و شماست:

ناهمواری کف مسجد
فرسودگی و ناهماهنگی قالی ها
دیوارهای دودگرفته و تارهای عنکبوت
عدم تناسب و شکستگی همه پشتی ها
شکستگی گچکاری و قسمتی از محراب
کمبود جای غیر قابل تحمل قسمت بانوان
وجود قاب ها و تصاویر و ادعیه های دیواری قدیمی و غیر قابل استفاده
ورودی کوچک و به دور از شان خانه خدا
نامرتبی و کثیفی و نا آراستگی داخل مسجد
شیشه های خاکی و لکه دار
پیدا شدن جانورهای موذی و سوسک و حتی مار در مسجد
...و

تا چه زمانی باید پای سالمندان روی ناهمواری های مسجد آسیب ببیند؟تا کی باید حین یک مراسم مهم با چوب به دنبال مار بدویم؟بچه ها تا چه وقت باید به خاطر پستی بلندی های قالی ها زمین بخورند؟اگر حاجی آباد مردمی مذهبی نداشت دیگر مسجد چه وضعی داشت؟ما چه جوابی برای این مشکلات داریم؟هنوز هم می خواهیم کمبود بودجه را مطرح کنیم؟مگر شب عاشورا برای حسینیه چندین میلیون کمک نمی گیریم؟مسجد مهمتر از حسینیه نیست؟خانه خدا احترام ندارد؟اصلا مگر هرکاری بودجه میخواهد؟جارو زدن مسجد پول می خواهد...؟
من در اینجا خواهش میکنم دست اندرکاران مسجد و مسئولین آبادی فکری کنند و این بی توجهی را متوقف کنند.
.فکر نمیکنم در آبادی کسی باشد که از اوضاع مسجد راضی باشد.
شما چگونه فکر می کنید؟
 

                                                     به نام خدا

نمی دانم آیا تا بحال شما هم مسئله ای که عرض خواهم کرد تجربه کردید یا نه.اما تامل در مورد آن بد نیست.                                                                           

مسجد حاجی آباد زرین در شلوغترین روزها- جدا از دهه محرم و نوروز-حدود 2 تا 3صف نمازگزار دارد که البته نسبت به جمعیت روستا قابل اعتنا است و سزاوار تقدیر.از قدیم این مسجد موذن هایی  داشته که نوای الله اکبر را در آبادی طنین انداز می کردند و روزی سه نوبت ما و پدران ما را از فیض گلبانگ محمدی بهره مند می ساختند.در اینجا برای موذنان درگذشته حاجی آباد طلب مغفرت و برای موذن حاضر آبادی-سید محمد حاج آقا-آرزوی سلامت و بهروزی داریم     

چند روز پیش که ظهر به مسجد می رفتم با موقعیت جالبی روبه رو شدم:صدای اذان سید محمد از بلندگوی خانه اش به گوش می رسید(به علت کسالتی که دارد بعضی اوقات نمی تواند به مسجد برود.خدا عافیت عطا کند)،از طرفی پسرش هم به مسجد رفته بود و اذان میگفت!،به علاوه خالو سید جواد هم صدای اذانش از مسجد سر کویر می آمد!!حالا جالب است که بلندگوی پاسگاه هم روشن بود و اذان را از رادیو پخش می کرد!!!یادم نمیرود گاهی هم از مغازه علی شاطر(البته مدتی پیش)اذان با بلندگو پخش می شد!!!!نمیدانم چه اصراری در این کار است و اساسا یک آبادی کوچک مثل حاجی آباد زرین چند موذن حقیقی و مجازی می خواهد؟هنوز مطمئن نیستم که شرعا این کار مشکل دار باشد ولی حداقل اخلاقا و عرفا پسندیده نیست.تمامی مردمی هم که دیدم در این رابطه صحبت کردند نگرش منفی داشتند...

شما چه نظری دارید...؟