سفارش تبلیغ
صبا ویژن

به نام خدا

من سالهاست با عطر کاهگلهای باران خورده ی تو زندگی می کنم. چه در سالهای خشکسالی... چه در روزهای بهاری 94 که چشم خورشید را دور دیدی و یک دل سیر گریه کردی. بخند وطن کویری من. خدا این روزها تو را خیلی دوست داشته. وگرنه این همه جلگه ی سبز در دنیا است که به گریه عادت دارند. عید باشد یا نباشد... بخند وطن کویری من... اشکهای شوق تو نوروز بیست و هفتم مرا خاطره انگیز از بیست و شش بهار گذشته کرد... بخند وطن کویری من... من اشکهای تو را باور نمی کنم...

بله همولایتی... بهار معطل من و تو نمی شود. حتی اگر من معطل خواب و بیدار تحویل نصف شبی سال باشم... حتی اگر حیاط ما معطل شنهای بادامی باشد.... حتی اگر بهداری معطل خانه ی بهداشت جدید باشد... حتی اگر مسجد میرزا مرتضی معطل آهنهای سقف باشد... حتی اگر جاده معطل آسفالت گرم باشد... آی که گفتی جاده و کباب شدم... کبابتر از جوجه های بیچاره ی مرغداری باباجون امین الله که هیچ وقت روی  ماه سوم را ندیدند!

امسال که در رفت و آمدهای کمرنگ باباجون فیض الله دقیق شدم فهمیدم عصاها موجودات قدرشناسی هستند... اگر دست کسی را گرفتند دیگر ول نمی کنند... کاش به اندازه ی یک تکه چوب معرفت داشتیم. به قول کدخدا سیدضیا: نبینی مثل من یارِ وفادار... اگر صد سال صیادی کنی یار...

بچه تر که بودم فکر می کردم برای این نوروز حاجی آباد زرین را دوست دارم که دوستانم را کنارم جمع می کند. گاهی کنار استخر باغِ جناب و گاهی در حیاط مدرسه ی پایین. گاهی در دامنه ی کوه زرد و گاهی در ساحل فصلیِ دریا*... گاهی جلوی کتابخانه و حتی یکسال در صحن حسینیه**... اما حالا که بیشتر فکر می کنم می بینم همه ی آنها بجای خود قبول... اما خودِ خودِ این خاک دوست داشتنی است... گیرایی دارد... دامن گیر است... من روی این خاک گرم با خداداد نفس می کشم و حاج سیف الله را می شنوم. شیخ علیمحمد را می بینم و سید داوود را...این خاک زیر و رو ندارد...

گفته بودی عید بر می گردی... این خط و این نشان... حالا نیامدی و خط و نشان می کشند برای من نخلهای آبادی در بادهای غریبی که از سمت بند می آیند... فکر نمی کنی غروبی دل آدم بین این همه هیاهو بگیرد؟ فکر نمی کنی به غبارهای ناخوانده ی روی تاقچه اتاق؟ بگذریم...

 


  *در حوالی روستای حاجی آباد زرین دامنه ی کوهی است پر از ماسه که در ماههایی از سال کنار آن را آبگیری وسیع احاطه می کند که در زبان محاوره به آنجا دریا می گویند.

** در یکی از سالهایی که به یاد من مانده است نوروز با دهه محرم تلاقی خاطره انگیزی داشت.  




تاریخ : یکشنبه 94/1/16 | 7:1 عصر | به قلم: محمد صادق خدایی | تا حرف حساب

به نام خدا

خواستم عید را تبریک بگویم و در فکر استفاده از کلمات جالب بودم،اما به نظرم رسید هیج زبانی شیواتر و رساتر از زبان شعر نیست.اما تبریک به این شکل را که همه جا می بینیم و کلیشه شده است.این بود که به دنبال شعری گشتم که هم درباره بهار باشد و هم درباره حاجی آباد زرین و اتفاقاً در سروده های حاج فیض الله خدایی چنین چیزی را پیدا کردم.به رسم امانت منبع این شعر را هم معرفی می کنم:

 www.feyzollah.parsiblog.com

 

خوشا سیر دیار حاجی آباد...

(درباره خصوصیات حاجی آباد زرین)

خوشا سیر دیارحاجی آباد                                            خوشا فصل بهار حاجی آباد

بیابانش همه پر سبزه و گل                                       خوشا گشت و گزار حاجی آباد

درون دره ها سنگاب پر آب                                           سراسر کوهسار حاجی آباد

بیابان پر ز داروی گیاهی                                                بود در هر کنار حاجی آباد

به کوه اندر کَل و بزهای وحشی                                    خوشا عزم شکار حاجی آباد

کلوتش پر ز قوچ و میش وحشی                                       جبیر شاخدار حاجی آباد

به کشخوانش سراسر نخل خرما                                       چو شهد آبدار حاجی آباد

انار و پسته و انگور و انجیر                                           به طرف جویبار حاجی آباد

خوشا پیر و جوان بهر نیایش                                        به مسجد رهسپار حاجی آباد

نباشد بی نمازی بین اهلش                                           یکی از هر هزار حاجی آباد

حسینیه است گلزار شهیدان                                           که باشند افتخار حاجی آباد

جوانانش دلیرند و سلحشور                                         خصوصاً مرد کار حاجی آباد

زبانزد در وفاداری به همسر                                             زنان خانه دار حاجی آباد

به هر سختی شریک و یار شوهر                                 صد احسن بر نگار حاجی آباد

خوشا آن مردم مهمان نوازش                                          گر آیی در دیار حاجی آّباد

و لیکن مردمان شوم بدکار                                             بسوزند از شرار حاجی آباد

کنارش معدن باریت و کاشی                                        خوشا نیروی کار حاجی آّباد

برو در مرغداری نوش جان کن                                         کباب مزه دار حاجی آباد

خدایی شاعر شیرین زبانش                                           که باشد بیقرار حاجی آباد

 

    هر روزتان نوروز... نوروزتان پیروز ...




تاریخ : پنج شنبه 87/12/29 | 1:21 صبح | به قلم: محمد صادق خدایی | تا حرف حساب