امروز داشتم در مورد اين جاده فکر ميکردم که فکرم رفت به چيزهاي کلي تر مثل وضع کل کشور حالا من فکرمو ميگم شما هم اشتباهاشو بگو و نظر بده
يه حالت اينه که مردم ميفهمن دست کم گروه قابل توجهي ازشون ولي مسوولين نميفهمن در اين حالت مردم اعنتراض ميکنن مثل مصر يا سوريه البته با جدا کردن گروههاي مخالف تندرو و متعصب
حالت بعدي اينه که مسوولين ميفهمن ولي مردم نميفهمن در اينجا بعضي ها ميگن نياز به يک ديکتاتور هست البته بعضي ها ميگن .مثل پتر کبير در روسيه که باعث نو گرايي روسيه شد اونهم با زور مورد ديگش که البته توش بحث هست رضاخان که البته من خودم هنوز در اين مورد مطمين نيستم که واقعا قصد نوکردن کشورو داشت يا فقط (تاکيد ميکنم فقط )دست نشانده بود يه حالت ديگه اينه که نه مردم ميفهمن نه مسوولين که اين حالت ديگه راهي نداره به جز اينکه کم کم آگاه بشن يا نسل عوض بشه يا ...
اما ربطش به حاج آباد اگه مسوولين ميفهميدن که بايد اينجا دست نخورده بمونه يه فکري براش بر ميداشتن مردمو هم يه جوري راضي ميکردن با دادن اميتياز
اگه مردم ميفهميدن ولي مسوولين نميفهميدن مردم اعتراض ميکردن مثل مورد جنگل ابر و اما واقعيت در مورد حاج آباد اينه که مسوولين ما کلا نادان هستن مسوولين حاج آباد که جاي خود دارد من خودم از نزديک زيارتشون کردم مردم هم که صد نادان تر هستن خودم با خيلياشون بحث کردم حالا شايد بگيد جاي کوچيک و پرتي هست مردم آگاه نيستن ولي من ميگم تو اين دوره با رشد سريع ارتباطات آگاه شدن خيلي راحته و بعد هم اونايي که از حاج آباد بيرون رفتن و به شهرهاي بزرگتر رفتن هم همچين چيزي حاليشون نيشت (البته من همين چند مورديو که ديدم ميگم و در مورد کلشون نميگم ) پس حالا چي ميشه؟ يعني نياز به زمان هست ولي بديش اينه که در اين مورد اگه زمان از دست بره ديگه به اين راحتي نميشه به جاي اول رسيد و خيلي چيزا از دست ميره نتيجه اينکه اميد زيادي ندارم که اين ماجرا پايان خوشي داشته باشه