سلام روز بخير
چقدر عالي قلم زدين خاطرات کودکيتون رو...
احسنت
من عاشق آتيش درست کردن بودم و هستم...هنوزم هر وقت ميريم باغ آتيش درست کردن با خودمه خيلي لذت داره:)
يادم مياد يه بار مشقهام رو دادم خواهرم برام نوشت بعد مامانم جاي اينکه منو دعوا کنه خواهرم رو دعوا کرد که چر مشقاي منو نوشته:))
حس اين قسمت از متنتون رو شديدا لمس کردم: "شب بود که ناگهان به ياد يزد افتادم و مدرسه و خانم اليجه و 40 صفحه تکليف! بغض گلويم را گرفت. همه ي خوشيها به تنم زهر شد. حالا چکار کنم خدايا؟"