به نام خدا

سلام .  اولا باید عرض کنم خوشحالم که امسال نوروز خوبی داشتیم و خاطرات خوبی برایمان به جا ماند. نوآوری در برخی برنامه های فرهنگی روستا هم قابل توجه بود.

امسال در روز سوم نوروز برای اولین بار همایش پیاده روی خانوادگی از آبادی تا نیروگاه برق و از آنجا تا برکه چاترشو و در ادامه تا پارک را داشتیم که استقبال اهالی شگفت آور بود.400نفر از پیرمرد 80ساله تا کودک 8ماهه در این اجتماع حضور داشتند که برای من بسیار جالب و ارزشمند بود.

در ضمن همان شب یادواره شهدای حاجی آباد زرین با حضور باشکوه مردم به شکل آبرومندانه ای برگزار شد و فضای معنوی روستا طراوتی دیگر گرفت.

اما قسمت تاثر برانگیز این ایام برای مسافران نوروزی مرگ قسمت اعظم درختان خرما می تواند باشد.حاجی آباد زرین شاهد نخل هایی بود که عمرشان به بهار نکشید و بر اثر سرمازدگی های سال 86 حیات نداشتند و هر کس در این ایام راهی کشمون شد صدها نخل خشک شده را دید که خمیده شده و بعضی ها از کمر شکسته شده بودند.باور کنید دیدن این مناظر سخت است ولی باید امید به فردا داشت و این تصاویر باید ما را به درون متوجه کند که این صحنه ها تمثیلی از حیات و ممات ماست...اگر فکر کنیم.

کلا نخل کلا نخل نماد آزادگی و مقاومت است.هنوز هم در دیار ما نخل ها ایستاده می میرند.وقتی در کشمون قدم می زدم با خودم می گفتم شاید آزادگی و ایستادگی صفت دیرینه این دیار است.دیاری که درختانش هم ایستاده می میرند،مثل ده نخل سربلندی که حاجی آباد زرین از عمق سینه اش کند و به بوستان آیین و میهن اهدا نمود.

شادی رشادی روح شهدای روستای حاجی آباد زرین صلوات...