یکی میگفت راه دور است و حال ندارم صبح زود به مسجد بیایم...دیگری با این که سن و سالی داشت صریح میگفت صبح در تاریکی می ترسم از حسینیه و مزار اموات رد بشوم...کوچک تر ها صبح به آن زودی شاید فضای رسمی مسجد را هضم نمی کردند...ولی اخیرً در این چند روز گذشته ابتکاری جالب در حاجی آباد زرین روی می دهد و آن اقامه نماز جماعت صبح در کنار پارک آبادی است.

هر روز صبح حدود ساعت 5:15 صبح صف های نماز در کنار پارک تشکیل می شود و بعد از نماز‏ ، نمازگزاران با زمزمه دعای عهد با امام زمان درد و دل می کنند:اللهم اکشف هذه الغمة عن هذه امة بحضوره...

از اولین روز این اقدام تعداد نمازگزاران در نوبت صبح حدود ده برابر شده است.افرادی که به علل گوناگون، مثل دوری مسجد و ... سعادت حضور در فریضه صبح را نداشتند حالا مشتاقانه کنار پارک حاضر می شوند و حتی به یکدیگر تلفن می کنند که مبادا خواب شیرین بامداد کویر دوستانشان را از این لذت معنوی و احتماعی محروم کند.

خوشبختانه این چند روز هوای صبحگاهی هم با اهالی مهربان بوده و خنکایی دلچسب شوق نماز را دو چندان می کند.حتی به نظر من این ایجاد تنوع باعث رونق بیشتر مسجد خواهد شد چون تغییر محل نوبت صبح نماز شوق حضور در فضای معنوی مسجد را در ظهر و شام مضاعف می سازد.

نکته زیبای قضیه گل های بی شمار آفتابگردانی است که این روزها مهمان پارک هستند و با نوازش نسیم صبح همراه با نمازگزاران به رکوع و سجود می روند.به راستی که خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد...