یک هفته از درگذشت حجت الاسلام و المسلمین مرحوم حاج شیخ علیمحمد ثقفی می گذرد و حاجی آباد زرین یک هفته است اولین معلم علم و اخلاق و فرهنگ خود را از دست داده است.

چندین سال پیش و در ایام کودکی از پدر بزرگم پرسیدم:قدیم که مدرسه نداشتید!پس تو از کجا سواد یاد گرفتی؟او جواب داد:من و پدربزرگ دیگرت باهم پیش شیخ علیمحمد با سواد شدیم...

شیخ بیش از هشت دهه در کنار ما بود و از برکاتش استفاده می کردیم.وقتی در این دیار علم و آگاهی کمرنگ بود تنها کسی که بیرق علم و فرهنگ را گرفته بود او بود.

هرچند این اواخر بر بستر بیماری بود و جایش بین مردم خالی می نمود اما ما هرگز فراموش نمی کنیم روزها و شبهای پر رونقی که او بر منبر مناقب اهل بیت جان و دلم را به یاد خدا و اولیای خدا صفا می داد.ما هنوز روضه های صمیمی او در محرم و صفر را در یاد داریم.ما هنوز زمزمه تسبیحات اربعه او در مسجد و جماعت را فراموش نکرده ایم.ما هنوز شبهای رمضان را در محضر او به یاد داریم...

خوب یادم می آید که در این اواخر و در بستر بیماری به عیادت شیخ رفتیم.ایام شهادت امام رضا بود و نزدیک غروب...در همان حال همسزش درخواست کرد که روضه امام رضا را بخواند و او برایمان روضه خواند از غریبی امام رئوف...

امیدوارم من و دوستان و هم سن و سالهای من قدر بدانیم این مجاهدتها و تلاشهایی را که سالها او را مشغول کرده بود و ما حالا نتایج آن را حس می کنیم.او سهمی انکار ناشدنی در غنای مذهبی و فرهنگی حاجی آباد زرین دارد و ان شاء الله خدای متعال به روح او برکات و خیرات ابدیش را اعطا خواهد نمود.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد...