به نام خدا

ایامی که پیش رو داریم روزهای داغ انتخابات است.البته فضای جامعه به این گرمی و حرارت نبود و این شور و شوق پس از پخش مناظره دو نامزد اصلی انتخابات یعنی آقایان دکتر محمود احمدی نزاد و مهندس میرحسین موسوی شدت گرفت و جو کشور واقعا انتخاباتی شد.روستای ما هم از این امر مستثنی نبوده و در چند روز اخیر بازار بحث های انتخاباتی حسابی داغ است و اکثرا تا ساعاتی بعد از نیمه شب جوانان هوادار دو جناح مشغول بحث و مباحثه پیرامون نامزد ها و موضع گیری های آنان هستند.

در این شب ها اگر سری به حوالی شرکت تعاونی و پارک بزنید می توانید از نزدیک نظاره گر اظهار نظرهای سیاسی بچه های آبادی ذر حمایت یا رد دو نامزد مطرح این دوره باشید.

جوانان حاجی آباد زرین با چنان شوق و تعصبی از نامزدهای مورد قبول خود دفاع می کنند که گاهی انسان فکر می کند اینجا نه یک آبادی دور افتاده در دل کویر بلکه در قلب تجمعات سیاسی اطراف دانشگاه تهران یا خیابان ولیعصر است البته با نسبتی کوچکتر و این آگاهی و شعور ثمره انقلابی اسلامی است که اخیرا وارد دهه چهارم آن شده ایم.

تا اینجای کار باعث غرور و سربلندی ماست ولی گاهی رفتارهایی از هواداران سر می زند که قابل دفاع نیست و اصلاح آن ضروری به نظر می رسد:

ادامه یافتن بحث ها تا نیمه شب بعضا باعث ناراحتی همسایه ها و به هم خوردن زمان استراحت افراد می شود.ما شرعا مجاز به ایجاد مزاحمت نیستیم و نباید کاری کنیم که ناراحتی دیگران را در پی داشته باشد.

مسئله بعدی این است که گاهی بر اثر نا آگاهی در مورد اشخاص و شخصیت هایی غیر از کاندیداهای محترم مطالبی موهن و ناروا گفته می شود که با اخلاق اسلامی سازگار نیست.بهتر است از خوبی های نامزد مورد علاقه خود بگوییم تا هم اخلاقی رقابت کرده باشیم و هم احساسات رقیب که دوست ما و احیانا فامیل یا جزئی از خانواده ماست را جریحه دار نکنیم.

مورد دیگر که نادر ولی غیر قابل قبول است عدم رعایت احترام و حریم ها در مجادله های لفظی است.باید بدانیم به هر حال انتخابات تمام می شود و به هر حال ملت پیروز است ولی نباید گذاشت در این روند احترام افراد کم و زیاد شود یا دشمنی و کدورت بینمان خودنمایی کند.

خدایا چنان کن سرانجام کار/ تو خوشنود باشی و ما رستگار