به نام خدا
یاران همراه سلام. این روزها تپش متفاوت قلب من و شما نوید روزهای دیگری را می دهد. شبهای محرم در راه است و ما از راه مانده در سربالایی تند جاده های زندگی منتظرش هستیم. پیشاپیش این ماتم پویا و این غم زیبا را به همه ی خادمان و محبان و یاوران اباعبدالله تسلیت عرض می کنم.
در ذهنم دنبال سوژه برای نوشته جدید می گشتم و مدتها در روزهای گذشته سیر کردم. به روزهای کودکی رسیدم و حال و هوای محرم روستای حاجی آباد زرین... همیشه در خاطراتم به این صحنه برخورد می کنم که غروب یکی از روزهای محرم است و دسته ی عزاداران در حال عبور از کوچه ای تنگ و بوی خوش اسفند و صدای حزین نوحه مهمان خاطراتم هستند... یارب عزای کیست که در دشت کربلاست؟ ماتم نشین ملائک و صاحب عزا خداست...
چیزی که همیشه در این خاطرات نه چندان قدیمی حضور ثابت دارد مرحوم سید داوود موسوی است... هنوز هم که دارم به آن روزها فکر می کنم آن پیرمرد لاغر و سپید موی و روی را می بینم که به بچه ها زنجیر می دهد و راه دسته را باز می کند و صف عزاداران جدش را مرتب می کند...
نمی دانم محبت سید داوود به من از دوستی دور و دراز با پدربزرگم حاج فیض الله نشات گرفته بود یا از روزهایی که برای معالجه چشمش در یزد مهمان خانه ی ما بود... همان روزهایی که خواهر کوچکم فاطمه برای صدا زدن نام آن پیرمرد دوست داشتنی نام او و پدر بزرگم را (سید داوود و فیض الله) قاطی می کرد و می گفت: سِدُّ الله !!! و ما و سید داوود چه ذوقی می کردیم از شیرین زبانی دختر کوچولویی که تازه حرف می زد...
ولی این محبت دو طرفه بود... سید داوود برای من و برادرم راشد روی باز و نگاه مهربانی بود که هنوز هم یادش برایمان صمیمی است و قدیمی نشده است.
و باز می خواهم در آن خاطرات قدم بزنم... در روزهای 12 سالگی که برای اولین بار به خودم جرات دادم و در میدان حاجی آباد زرین نوحه خواندم... برای یک بچه حتما کار سختی است ولی به جز لطف خدا و حمایت والدین و پدربزرگ که خود از پیشکسوتان ذکر مصائب مولاست، یک مسئله ی دیگر برایم امید بخش بود و آن حمایت و پشتگرمی های سید داوود بود. همیشه بعد از نوحه خواندن من خودش را کنارم می رساند و می گفت: آفرین... احسنت... روشنم کردی... زنده ام کردی...
اما این روزها کجایی سید داوود؟ مزارت در شبستان میدان است ولی در شبهای آینده حتما روحت بین عزاداران و سیاهی لشگر اباعبدالله چرخ می زند و حرکت می کند... امسال هم مثل همیشه بعد از هر نوحه خواندن حضور گرم تو را کنارم حس خواهم کرد و با دل می شنوم که می گویی: روشنم کردی... زنده ام کردی...
تو زنده هستی سید داوود... حداقل در یاد من و به یادت همان نوحه ی همیشگی را در شب تاسوعا خواهم خواند: والله ان قطعتموا یمینی... انی احامی ابدا عن دینی...
به نام خدا
السلام علیک یا فاطمه الزهرا(س)
دوستان عزیز سلام.
امروز وبلاگ رسمی اخبار موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) حاجی آباد زرین شروع به کار کرد شاید بد نباشد به این بهانه به کوچه خاطرات سری بزنیم...
سالهاست که در این آبادی کوچک و باصفا عطر دلنواز قرآن کریم طنین انداز است و موسسه حضرت زهرا که همه به آن کانون می گوییم تربیت کننده تعداد زیادی حافظ کلام وحی است.الان دیگر خیلیها حاجی آباد زرین را روستای قرآنی استان یزد و ایران می دانند و این اولا به برکت توجه خاص حضرت حق به دلهای دریایی کویرنشینان و ثانیا حاصل تلاشها و پیگیریهای خواهران و برادران ماست.چه آنهایی که به هر نحوی پایه گذار یک اساس قرآنی در این روستا بودند و چه کسانی که در این راه تلاش کردند و به زمره حافظان و ان شاء الله عاملان قرآن کریم درآمدند.
بیست سال از افتتاح موسسه دارالقرآن حضرت زهرا گذشته است و در این بیست سال دختران متعهد آبادی آمده اند و رفته اند و کلام وحی را در دلهایشان به یادگار نگه داشته اند.
بیست سال یک عمر است...بیست سال یک نسل است...بیست سال یک دوره فرهنگی است...
ما مفتخریم که بیست سال همنفس جبرئیل هستیم و شب و روز روستای کوچکمان با عطر محمدی معطر شده است.این به معنای چشم شستن از واقعیات نیست...ما با تمام این حرفها مشکلات زیاد اجتماعی و فرهنگی در حاجی آباد زرین نیز داریم اما دلمان به همین ذکرها و تلاوتها و زمزمه ها محکم است.ما با اتکا به نور قرآن و اهل بیت بن بستی نداریم.هر چند گاهی که خودمان به بن بست میرسیم دنیا را تمام شده فرض می کنیم.
بگذریم...و حال بعد از بیست سال فعالیت وبلاگی راه اندازی شده است که ما را در جریان گوشه ای از تلاشها و افتخارآفرینیهای همسایه ها و اقوام و دوستانمان قرار دهد.منبع اخبار هم معتبرترین مرجع خبرهای قرآنی ایران یعنی خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا) است.
می توانید همین حالا به این وبلاگ سری بزنید:
به نام خدا
خدا را شکر می کنیم که به اندازه یک سال دیگر به عمر ما برکت داد تا نوروز 89 را هم نظاره گر باشیم.
به شما خوانندگان عزیز هم تبریک و شادباش عرض می کنم و امیدوارم سال 89 ،سال اوج موفقیتها و پیروزیهای شما دریادلان کویر نشین باشد.
ما تا آنجایی که یادمان می آید شلوغ ترین روزهای روستای حاجی آباد زرین ایام نوروز بوده و هیچ سالی هم به یاد نداریم که نوروز را در جایی غیر از این روستا گذرانده باشیم.حتما شما هم این موضوع را تصدیق خواهید نمود.
ولی نمی دانم امسال چه اتفاقی افتاد که به گواه اکثر افرادی که با آنها در این زمینه همکلام شدم،تعطیلات عید در حاجی آباد زرین نمود چندانی نداشت و این را از میزان کم ازدحام در معابر،مسجد و حتی پارک می شد فهمید.
من خودم اعتقاد دارم که رونق و شادی محیطهایی مثل روستای ما به همین دورهم جمع شدنها و دید و بازدیدهاست ولی وقتی از میزان مسافرین نوروزی کاسته شود،لذت و زیبایی روزهای بهاری حاجی آباد زرین کاهش می یابد.
آسمان هم امسال کمی نامهربان شده بود چرا که بغض سنگینش تا اواخر نوروز نترکید،هرچند با بارش مناسبی که در حوالی هشتم نوروز داشتیم فضا عوض شد و خیلی ها به آبادی سفر کردند.
خدا کند در بهار 90 جمعیت بیشتری را ببینیم هرچند هنوز هم که هنوز است مشکلات زیادی وجود دارد.از وضع اسفبار جاده بگیر تا مشکل کم آبی و ...
باید همه ما سعی کنیم نشاط و روح تازه ای به حاجی آباد زرین ببخشیم.نمی دانم با من همعقیده هستید یا نه ولی من فکر می کنم چیزهایی مثل سر و صدای زندگی بخش کودکان در پارک و هیجان مسابقات فوتبال در مدرسه پایین و شلوغی مسجد و حسینیه چنان ضروری و حیات بخشند که هیچ چیز با آنها برابری نمی کند.
امیدوارم هر روز شما بهاری باشد!
یاعلی...
موسسه دارالقرآن حضرت زهرای حاجی آباد زرین استان یزد با وجود اینکه مرکزی روستایی است موفق شده است 9 مرکز قرآنی جدید در شهرهای اردکان و میبد استان یزد ایجاد کند.
حجت الاسلام محمد حسین ثقفی مدیر موسسه دارالقرآن حضرت زهرای روستای حاجی آباد زرین با اعلام این خبر افزود:این 9 مرکز قرآنی طی یک سال اخیر و به منظور گسترش فرهنگ قرآنی در سطح استان یزد و برای علاقه مندان کلام وحی در شهرهای اردکان و میبد ایجاد شده است.
به گفته حجت الاسلام ثقفی حسینیه اهل البیت، پایگاه زینب کبری(س)، پایگاه قاسم بن حسن(ع)، پایگاه شهید چمران، پایگاه شهید شرکایی، مسجد یتیمان، بیت العباس و فاطمیه در شهر اردکان و همچنین شهیدیه شهر میبد مراکزی هستند که زیر نظر موسسه دارالقرآن حضرت زهرای حاجی آباد زرین به علاقه مندان آموزش می دهند.
وی ادامه داد: بعد از مشاهده رشد چشمگیر اعضای موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) به این فکر افتادیم این تجربه را با همین روال در فضاهای بزرگتر تکرار کنیم و به همین منظور 9 مرکز قرآنی در خارج از روستای حاجی آباد زرین ایجاد کردیم.
حجت الاسلام ثقفی با انعکاس استقبال خوب مردم علی الخصوص بانوان و دختران اردکان و میبد از این مراکز ابراز امیدواری کرد روند رو به رشد فعالیتهای موسسه دارالقرآن حضرت زهرای حاجی آباد زرین در مسیر حفظ و عمل به مفاهیم ارزشمند قرآن کریم با سرعت ادامه یابد.
وی همچنین گفت: با وجود تلاشهای بسیار موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) و اقبال عمومی به موسسه با توجه به زمینه مذهبی و اعتقادی مردم ، مسئولین شهرستان اردکان همکاری مناسبی نداشته و انتظارات حداقلی ما برآورده نشده است.
مدیر موسسه دارالقرآن حضرت زهرا(س) حاجی آباد زرین یکی از مشکلات فعلی موسسه را تهیه ساختمانی مناسب برای مدیریت فعالیتهای قرآنی در شهراردکان دانست و گفت:تا کنون تلاشهای ما برای خرید یک واحد مسکونی در اردکان به جایی نرسیده است.
وی در عین حال عظمت و برکت قرآن کریم را عامل حل مشکلات و ایجاد انگیزه در بین قرآن آموزان و فعالان قرآنی خواند و تاکید کرد: ان شاء الله به یاری خداوند متعال و فیض قرآن در این راه نورانی همچنان استوار خواهیم ماند.
به نام خدا
پیرو نوشتار قبل بیاییم به این فکر کنیم که برای حل مشکلات و موانع در مسیر یک عزاداری سالم و در شان نام امام حسین(ع) چه باید کرد؟
1) نکته ای که در این سالها یادمان رفته بود و حالا با افزایش تصاعدی جمعیت حسینیه الزامش حیاتی است وجود یک سردسته مدیر و مدبر و قاطع و دارای مقبولیت است.نگوییم اینجا کسی به حرف کسی گوش نمی کند...بالاخره عادت می کنند و عادت می کنیم.همین که نتایج مدیریتی قوی و منظم مشهود شد همکاریها افزایش می یابد.اگر این مورد جدی گرفته نشود بقیه راهکارها بی فایده است.
2) ما مجبور هستیم به طور رسمی هیات سازی بکنیم.باید مشخص باشد مثلا هیات زنجیر زنی ما چند عزادار دارد.باید نام افراد در دفتری مخصوص ثبت گردد.نوحه خوانها باید آزمایش شده و مشخص باشند.کسی که طبل یا سنج می زند باید آموزش دیده و ثابت باشد.اگر همه این کارها آنی و خلق الساعه شد اوضاع همین است که می بینیم.
3) شب تاسوعا یکی به طعنه گفت تعداد نوحه خوانها از زنجیر زنان بیشتر است!چرا باید فضا اینگونه باشد؟اگر ما خدای نکرده در مراسم عزاداری یکی از عزیزانمان باشیم اجازه می دهیم هر کسی که لای کتاب نوحه را باز می کند میداندار شود؟چرا باید در حال نوحه خوانی مجلس به اصطلاح بعضیها یخ کند و عده ای به جای توجه به حزن و اندیشه به خنده بیفتند؟مسئله نوحه را باید جایی برای همیشه حل کرد.باید قبل از شروع مراسم نوبت دهی مشخص باشد.همه اینها وظیفه سردسته زنجیر زنی است که خودش باید در این زمینه ها صاحب نظر و خبره باشد...امسال که هر وقت مشکلی پیش می آمد مسئولیت را به هم پاس می دادند.
4) تقسیم وظایف بدیهی ترین امر در کارهای مدیریتی است.چرا ما آن را جدی نمی گیریم خدا می داند!کار هم که زیاد است:توزیع کننده غذا،ساقی سفره،مسئول بلندگوها،موذن،نوحه خوان،مسئول ابزار و آلات عزاداری،دفتردار بیمه اباالفضل و کمک به میدان،سردسته زنجیر زنی و سینه زنی،مدیر کل عزاداریها،چای ریز،قند شکن،شوینده ظرف و...هر چه فکرش را بکنید.فقط باید به طور رسمی و جدی تفویض مسئولیت شود و در کارهای مرتبط به او رجوع شود.ه اینکه برای هرکار ساده ای عده زیادی این طرف و آن طف بروند و به دلیل ا آشنایی مشکل مضاعف شود.فکر می کنم آن سال که محرم و نوروز متقارن شده بود الگویی مناسب در این باره پیش روی ما می گذارد.
5) ایجاد ابتکار و نوآوری در مسائل مربوط به خرج هم ضروری است.اولا باید تنوع غذایی ایجاد شود.بهترین غذاها را هم انسان مدت کوتاهی تحمل می کند.بلایی که سالیان قبل سر آبگوشت آمده بود امسال گریبان قیمه را گرفت.نکته بعدی افزودن دسرها و کمک غذاهایی به همراه غذای اصلی است که کاری ساده و تاثیر گذار است.در این سالیان جای چیزهایی مثل سبزی،سالاد،ترشی،دوغ،نوشابه،ماست و ... در سفره خالی بود.بهتر است به جای اینکه بانی خرج دادن در روزهای قبل و بعد ایام مرسوم خرجی بشویم،با بانیان سابق همکاری کرده و رونق آن را بیشتر کنیم.از دو آش هم که بامداد عاشورا توزیع می شود می توان یکی را به عصر عاشورا منتقل نمود.
6) و اما فرهنگ سازی مسئله تاثیر گذاری است که بیش از همه باید سلسله جلیله روحانیت و بزرگان آبادی مانند سابق طلایه دار آن باشند.مشکل فرهنگی کم نداریم.یکی در بعد توجه هر چه بیشتر به فلسفه حقیقی عاشورا و دیگری تزکیه و تهذیب عزاداران.بروز دعوا بر سر مسائل مختلف به علت سوء تفاهم در شان مجلس حسینی نیست.مسلما امام حسین راضی نمی شود به بهانه برپایی عزای او بین افراد کدورتهای طولانی پیش آید.باید اخلاص و صبری زیبا ترویج شود.از طرف دیگر امسال در این ایام شاهد توزیع شبنامه هایی بودیم که از فضای حاجی آباد زرین انتظار نمی رفت.اسلامی که آبروی مومن را از احترام کعبه بالاتر می داند به ما اجازه این حرکات را نمی دهد.ترویج محبت و یکرنگی و تفاهم و همراهی و برادری و شکیبایی از اهداف مجالس حسین باید باشد
راهکارهای بعدی را شما بگویید...نظرات شما حتما راهگشا و آشناست...منتظرم!
.: Weblog Themes By Pichak :.